ห้อง(โลก)ทดลอง

         หลายวันก่อน  หลังจากว่างจากงานเขียน ได้มีโอกาสไปนั่งสูดอากาศบริสุทธิ์หลังบ้าน หลังจากอุดอู้อยู่หน้าคอมฯมานาน จู่ๆสายตาก็ไปพบเข้ากับเจ้ามดน้อยตัวหนึ่งที่กำลังเดินทางดั้นด้นหาอาหารข้ามกิ่งหญ้าเล็กๆจากกิ่งหนึ่งไปกิ่งหนึ่งเหมือนไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
         นึกสนุก เลยลองหยิบกิ่งไม้เล็กๆมาสองอันไปจ่อให้เจ้ามดน้อยตัวนั้นปีนขึ้นตรงปลายกิ่งไม้กิ่งหนึ่งมันก็เดินจนมาถึงปลายอีกด้านหนึ่งแล้วก็เอากิ่งไม้อีกอันมาจ่อให้ มันเดินต่อมันก็เดินวนอยู่อย่างนี้ ไปเรื่อย
         ก็มานึกขำ ว่าเจ้ามดน้อยจะรู้ไหมนะว่ามันถูกมนุษย์แกล้งอยู่ จะรู้หรือเปล่าว่ากำลังเดินวนไปวนมาบนกิ่งไม้เดิมๆไม่ได้ไปไหนเลย
         แล้วอย่างคนเรานี่ล่ะ ที่มีชีวิตอันวุ่นวายยุ่งเหยิงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนี่ล่ะ คุณแน่ใจได้ยังไงว่าไม่ได้มีอะไรสักอย่างหนึ่งเฝ้ามองอยู่ภายใต้ครอบแก้วหรือสิ่งแวดล้อมจำลองที่พวกเขาสร้างขึ้น เหมือนๆกับที่เราเฝ้ามองมดที่ไต่กิ่งไม้จากกิ่งหนึ่งไปอีกกิ่งหนึ่งไม่รู้จักจบสิ้น
         มันก็แค่ความคิดเล่นๆของสมองว่างๆ ยังไงก็แล้วแต่มดตัวนั้นมันก็ยังคงเดินหาอาหาร ใช้ชีวิตบนกิ่งไม้เล็กๆสองอันนั้นต่อไปจนสิ้นอายุของมัน อย่ากระนั้นเลยจำเราท่านก็อย่าได้อายมดมัน ใช้ชีวิตบนห้องทดลองที่เราเรียกว่า "โลก"ใบนี้ต่อ จนกว่าจะถึงวันสุดท้ายกันเถิด แต่กว่าจะถึงวันนั้น ณ ขณะนี้ล่ะ คุณคิดเห็นกับเรื่องนี้ยังไง.